Sanatana Dharma - Thought for the day - WHY DO WE ?
----------------------------------------------------------------------
24. Why do we say Shaanti thrice?
Shaanti, meaning "peace", is a natural state of being. Disturbances are created either by others or us. For example, peace already exists in a place until someone makes noise.
Therefore, peace underlies all our agitations. When agitations end, peace is naturally experienced since it was already there. Where there is peace, there is happiness. Therefore, every one without exception desires peace in his/her life.
However, peace within or without seems very hard to attain because it is covered by our own agitations. A rare few manage to remain peaceful within even in the midst of external agitation and troubles. To invoke peace, we chant prayers. By chanting prayers, troubles end and peace is experienced internally, irrespective of the external disturbances. All such
prayers end by chanting shaanti thrice.
It is believed that trivaram satyam - that which is said thrice comes true. For emphasizing a point we repeat a thing thrice. In the court of law also, one who takes the witness stands says, "I shall speak the truth, the whole truth and nothing but the truth".
We chant shaanti thrice to emphasise our intense desire for peace. All obstacles, problems and sorrows originate from three sources.
Aadhidaivika : The unseen divine forces over which we have little or no control like earthquakes, floods, volcanic eruptions etc.
Aadhibhautika: The known factors around us like accidents, human contacts, pollution, crime etc.
Aadhyaatmika : We sincerely pray to the Lord that at least while we undertake special tasks or even in our daily lives, there are no problems or that, problems are minimized from the three sources written about above.
May peace alone prevail. Hence shaanti is chanted thrice.
It is chanted aloud the first time, addressing the unseen forces. It is chanted softer the second time, directed to our immediate surroundings and those around, and softest the last time as it is addressed to oneself.
Source - Swami Chinmayananda
Sanatana Dharma - Thought for the day - WHY DO WE ?
---------------------------------------------------------------------
25. Why do we offer a coconut?
In India one of the most common offerings in a temple is a coconut. It is also offered on occasions like weddings, festivals, the use of a new vehicle, bridge, house etc. It is offered in the sacrificial fire whilst performing homa. The coconut is broken and placed before the Lord. It is later distributed as prasaada.
The fibre covering of the dried coconut is removed except for a tuft on the top. The marks on the coconut make it look like the head of a human being. The coconut is broken, symbolising the breaking of the ego. The juice within, representing the inner tendencies (vaasanas) is offered along wit h the white kernel - the mind, to the Lord.
A mind thus purified by the touch of the Lord is used as prasaada ( a holy gift). In the traditional abhishekha ritual done in all temples and many homes, several materials are poured over the deity like milk, curd, honey, tender coconut water, sandal paste, holy ash etc. Each material has a specific significance of bestowing certain benefits on worshippers.
Tender coconut water is used in abhisheka rituals since it is believed to bestow spiritual growth on the seeker.
The coconut also symbolises selfless service. Every part of the tree -the trunk, leaves, fruit, coir etc. Is used in innumerable ways like thatches, mats, tasty dishes, oil, soap etc. It takes in even salty water from the earth and converts it into sweet nutritive water that is especially beneficial to sick people. It is used in the preparation of many ayurvedic medicines and in other alternative medicinal systems.
The marks on the coconut are even thought to represent the three-eyed Lord Shiva and therefore it is considered to be a means to fulfill our desires.
Source - Swami Chinmayananda
Bala, Qatar.
Maha Periyava's similar words - thought of sharing : "அஹங்கார மண்டையோட்டை உடைத்தால் உள்ளே அமிருத ரஸமாக இளநீர் இருப்பதை இந்தச் சிதறு தேங்காய் உணர்த்துகிறது."
Thanks Sai.
Hari Om.
Sai
Hari Om Bala - How true! For our dear readers I'm posing the full cotent on the significance of breaking the coconut and thoppukaranam by Kanchi Maha Periyavaa.
Sai
Contd.
அகங்கார மண்டையோட்டை உடைத்தால் உள்ளே அமிருத் ரஸமாக இளநீர் இருப்பதை இந்தச் சிதறுகாய் உணர்த்துகிறது. கணபதியைக் காட்டிலும் சரீரத்தில் பருமனான ஸ்வாமி வேறு யாரும் இல்லை. சிரசு யானையின் தலை. பெரிய வயிறு. பெரிய உடம்பு. அவருக்கு 'ஸ்தூல காயர்' என்றே ஒரு பெயர். மலைபோல் இருக்கிறார். ஆனாலும் அவர் சின்னக் குழந்தை சரி, குழந்தைக்கு எது அழகு? குழந்தை என்றால் அந்தப் பருவத்தில் நிறையச் சாப்பிட வேண்டும். உடம்பு கொஞ்சம்கூட இளைக்கக்கூடாது. ஒரு சந்நியாசி நிறையச் சாப்பிட்டுக் கொண்டு பெரிய சரீரியாக இருந்தால் அது அவருக்கு அழகல்ல. வயசாகிவிட்டால் ராத்திரி உபவாசம் இருப்பார்கள். குழந்தை அப்படி இருப்பது அழகா? குழந்தை என்றால் தொந்தியும் தொப்பையுமாகக் கொழு கொழுவென்று இருந்தால்தான் அழகு. நிறையச் சாப்பிடுவதுதான் அழகு. குழந்தைகள் நல்ல புஷ்டியாக இருக்க வேண்டும் என்பதை இந்தக் குழந்தைச்சாமியே காட்டிக் கொண்டிருக்கிறார், கையில் மோதகத்தை வைத்துக்கொண்டு.
இவரோ யானை மாதிரி இருக்கிறார். அதற்கு நேர் விரோதமான சின்னஞ்சிறு ஆகிருதி உடையது மூஞ்சூறு. இதை அவர் தம் வாகனமாக வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார். மற்ற ஸ்வாமிகளுக்காவது ஒரு மாடு, ஒரு குதிரை, ஒரு பட்சி, என்று வாகனம் இருக்கிறது. இவரோ தாம் எத்தனைக்கு எத்தனை பெரிய ஸ்வாமியாக இருக்கிறாரோ, அத்தனைக்கு அத்தனை சின்ன வாகனமாக வைத்துக் கொண்டாலும் வாகனத்தினால் சுவாமிக்குக் கௌரவம் இல்லை. சுவாமியால்தான் வாகனத்துக்கு கௌரவம். வாகனத்துக்குக் கௌரவம் கொடுக்க, அதனுடைய சக்திக்கு ஏற்றபடி நெட்டிப் பிள்ளை யார் மாதிரியாகக் கனம் இல்லாமல் இருக்கிறார். அதற்குச் சிரமம் இல்லாமல், ஆனால் அதற்கு மரியாதை, கௌரவம் எல்லாம் உண்டாக்கும்படியாகத் தம் உடம்பை வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார். ஸ்தூலகாயரான போதிலும், 'பக்தர்கள் இருதயத்தில் கனக்காமல் லேசாக இருப்பேன்' என்று காட்டுகிறார்.
----------------------------------------------------------------------
24. Why do we say Shaanti thrice?
Shaanti, meaning "peace", is a natural state of being. Disturbances are created either by others or us. For example, peace already exists in a place until someone makes noise.
Therefore, peace underlies all our agitations. When agitations end, peace is naturally experienced since it was already there. Where there is peace, there is happiness. Therefore, every one without exception desires peace in his/her life.
However, peace within or without seems very hard to attain because it is covered by our own agitations. A rare few manage to remain peaceful within even in the midst of external agitation and troubles. To invoke peace, we chant prayers. By chanting prayers, troubles end and peace is experienced internally, irrespective of the external disturbances. All such
prayers end by chanting shaanti thrice.
It is believed that trivaram satyam - that which is said thrice comes true. For emphasizing a point we repeat a thing thrice. In the court of law also, one who takes the witness stands says, "I shall speak the truth, the whole truth and nothing but the truth".
We chant shaanti thrice to emphasise our intense desire for peace. All obstacles, problems and sorrows originate from three sources.
Aadhidaivika : The unseen divine forces over which we have little or no control like earthquakes, floods, volcanic eruptions etc.
Aadhibhautika: The known factors around us like accidents, human contacts, pollution, crime etc.
Aadhyaatmika : We sincerely pray to the Lord that at least while we undertake special tasks or even in our daily lives, there are no problems or that, problems are minimized from the three sources written about above.
May peace alone prevail. Hence shaanti is chanted thrice.
It is chanted aloud the first time, addressing the unseen forces. It is chanted softer the second time, directed to our immediate surroundings and those around, and softest the last time as it is addressed to oneself.
Source - Swami Chinmayananda
Sanatana Dharma - Thought for the day - WHY DO WE ?
---------------------------------------------------------------------
25. Why do we offer a coconut?
In India one of the most common offerings in a temple is a coconut. It is also offered on occasions like weddings, festivals, the use of a new vehicle, bridge, house etc. It is offered in the sacrificial fire whilst performing homa. The coconut is broken and placed before the Lord. It is later distributed as prasaada.
The fibre covering of the dried coconut is removed except for a tuft on the top. The marks on the coconut make it look like the head of a human being. The coconut is broken, symbolising the breaking of the ego. The juice within, representing the inner tendencies (vaasanas) is offered along wit h the white kernel - the mind, to the Lord.
A mind thus purified by the touch of the Lord is used as prasaada ( a holy gift). In the traditional abhishekha ritual done in all temples and many homes, several materials are poured over the deity like milk, curd, honey, tender coconut water, sandal paste, holy ash etc. Each material has a specific significance of bestowing certain benefits on worshippers.
Tender coconut water is used in abhisheka rituals since it is believed to bestow spiritual growth on the seeker.
The coconut also symbolises selfless service. Every part of the tree -the trunk, leaves, fruit, coir etc. Is used in innumerable ways like thatches, mats, tasty dishes, oil, soap etc. It takes in even salty water from the earth and converts it into sweet nutritive water that is especially beneficial to sick people. It is used in the preparation of many ayurvedic medicines and in other alternative medicinal systems.
The marks on the coconut are even thought to represent the three-eyed Lord Shiva and therefore it is considered to be a means to fulfill our desires.
Source - Swami Chinmayananda
Bala, Qatar.
Maha Periyava's similar words - thought of sharing : "அஹங்கார மண்டையோட்டை உடைத்தால் உள்ளே அமிருத ரஸமாக இளநீர் இருப்பதை இந்தச் சிதறு தேங்காய் உணர்த்துகிறது."
Thanks Sai.
Hari Om.
Sai Hari Om Bala - How true! For our dear readers I'm posing the full cotent on the significance of breaking the coconut and thoppukaranam by Kanchi Maha Periyavaa.
Sai
Contd.
அகங்கார மண்டையோட்டை உடைத்தால் உள்ளே அமிருத் ரஸமாக இளநீர் இருப்பதை இந்தச் சிதறுகாய் உணர்த்துகிறது. கணபதியைக் காட்டிலும் சரீரத்தில் பருமனான ஸ்வாமி வேறு யாரும் இல்லை. சிரசு யானையின் தலை. பெரிய வயிறு. பெரிய உடம்பு. அவருக்கு 'ஸ்தூல காயர்' என்றே ஒரு பெயர். மலைபோல் இருக்கிறார். ஆனாலும் அவர் சின்னக் குழந்தை சரி, குழந்தைக்கு எது அழகு? குழந்தை என்றால் அந்தப் பருவத்தில் நிறையச் சாப்பிட வேண்டும். உடம்பு கொஞ்சம்கூட இளைக்கக்கூடாது. ஒரு சந்நியாசி நிறையச் சாப்பிட்டுக் கொண்டு பெரிய சரீரியாக இருந்தால் அது அவருக்கு அழகல்ல. வயசாகிவிட்டால் ராத்திரி உபவாசம் இருப்பார்கள். குழந்தை அப்படி இருப்பது அழகா? குழந்தை என்றால் தொந்தியும் தொப்பையுமாகக் கொழு கொழுவென்று இருந்தால்தான் அழகு. நிறையச் சாப்பிடுவதுதான் அழகு. குழந்தைகள் நல்ல புஷ்டியாக இருக்க வேண்டும் என்பதை இந்தக் குழந்தைச்சாமியே காட்டிக் கொண்டிருக்கிறார், கையில் மோதகத்தை வைத்துக்கொண்டு.
இவரோ யானை மாதிரி இருக்கிறார். அதற்கு நேர் விரோதமான சின்னஞ்சிறு ஆகிருதி உடையது மூஞ்சூறு. இதை அவர் தம் வாகனமாக வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார். மற்ற ஸ்வாமிகளுக்காவது ஒரு மாடு, ஒரு குதிரை, ஒரு பட்சி, என்று வாகனம் இருக்கிறது. இவரோ தாம் எத்தனைக்கு எத்தனை பெரிய ஸ்வாமியாக இருக்கிறாரோ, அத்தனைக்கு அத்தனை சின்ன வாகனமாக வைத்துக் கொண்டாலும் வாகனத்தினால் சுவாமிக்குக் கௌரவம் இல்லை. சுவாமியால்தான் வாகனத்துக்கு கௌரவம். வாகனத்துக்குக் கௌரவம் கொடுக்க, அதனுடைய சக்திக்கு ஏற்றபடி நெட்டிப் பிள்ளை யார் மாதிரியாகக் கனம் இல்லாமல் இருக்கிறார். அதற்குச் சிரமம் இல்லாமல், ஆனால் அதற்கு மரியாதை, கௌரவம் எல்லாம் உண்டாக்கும்படியாகத் தம் உடம்பை வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார். ஸ்தூலகாயரான போதிலும், 'பக்தர்கள் இருதயத்தில் கனக்காமல் லேசாக இருப்பேன்' என்று காட்டுகிறார்.
Sai
Contd.
ஒவ்வொரு பிராணிக்கும் ஒவ்வோர் அங்கத்தில் அதிகக் கௌரவம் இருக்கும். சவுரிமான் (கவுரிமான்) என்று உண்டு. அதன் கௌரவம் வாலில். மயில் என்றால் அதற்குத் தோகை விசேஷம். தோகையை மயில் ஜாக்கிரதையாக ரட்சிக்கும். யானை எதை ரட்சிக்கும்? தன் தந்தத்தைத் தீட்டி வெள்ளை வெளேர் என்று பண்ணுகிறது என்றால், அந்தக் கொம்பில் ஒன்றையே ஒடித்து, அதனால் மகாபாரதத்தை எழுதிற்று. தன் அழகு, கௌரவம், கர்வம் எல்லாவற்றுக்கும் காரணமாக இருக்கிற ஒன்றைக் காட்டிலும், தர்மத்தைச் சொல்கிற ஒன்று நியாயத்துக்காக, தர்மத்துக்காக, விந்தைக்காக எதையும் தியாகம் பண்ண வேண்டும் என்பதைத்தானே தந்தத்தைத் தியாகம் பண்ணிக் காட்டியிருக்கிறது. ஸ்வாமிக்குக் கருவி என்று தனியாக ஒன்றும் வேண்டியதில்லை. எதையும் கருவியாக அவர் நினைத்தால் உபயோகித்துக் கொள்வார் என்பதற்கும் இது உதாரணம். ஒரு சமயம் தந்தத்தாலேயே அசுரனைக் கொன்றார். அப்போது அது ஆயுதம். பாரதம் எழுதும் இப்போது அதுவே பேனா.
நமக்குப் பார்க்கப் பார்க்க அலுக்காத வஸ்துக்கள் சந்திரன், சமுத்திரம், யானை ஆகியன. இவற்றையெல்லாம் எத்தனை தடவை, எத்தனை நேரம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாலும், அலுப்புச் சலிப்பில்லாத ஆனந்தம் பொங்கும். அதனால்தான் குழந்தைஸ்வாமி தன்னைப் பார்க்கிற ஜனங்களுக்கு எல்லாம், பார்க்கப் பார்க்க ஆனந்தம் எப்போதும் பொங்கிக் கொண்டிருக்கும்படியாக யானை உருவத்தோடு இருக்கிறார். அது ஆனந்த தத்துவம்: ஆராத ஆசையின் தத்துவம், அவர் பிறந்ததே ஆனந்தத்தில். பண்டாசுரன் விக்ன மந்திரங்களைப் போட்டு அம்பாளின் படை தன்னை நோக்கி வரமுடியாதபடி செய்தபோது, பரமேசுவரன் அவளை ஆனந்தமாகப் பார்த்தப்போது , அவளும் ஆனந்தமாக இந்தப் பிள்ளையைப் பெற்றாள். அவர் விக்னயந்திரங்களை உடைத்து அம்மாவுக்கு சகாயம் செய்தார்.
அவர் பார்வதி பரமேஸ்வரர்களுக்குப் பிள்ளை .இந்த உலகத்துக்கே மூலத்திலிருந்து ஆவிர்ப்பவித்ததனால், அவரை நாம் "பிள்ளையார்" , "பிள்ளையார்" என்றே விசேஷித்து அழைக்கிறோம்.
எந்த ஸ்வாமியை உபாஸிப்பதானாலும் முதலில் விநாயகருடைய அநுக்கிரகத்தைப் பெற்றுக் கொண்டால்தான் அந்தக் காரியம் விக்கினம் இல்லாமல் நடைபெறும். அவரையே முழுமுதற் கடவுளாக, பிரதான மூர்த்தியாக வைத்து உபாசிக்கிற மதத்துக்கு காணபத்தியம் என்று பெயர்.
Contd.
ஒவ்வொரு பிராணிக்கும் ஒவ்வோர் அங்கத்தில் அதிகக் கௌரவம் இருக்கும். சவுரிமான் (கவுரிமான்) என்று உண்டு. அதன் கௌரவம் வாலில். மயில் என்றால் அதற்குத் தோகை விசேஷம். தோகையை மயில் ஜாக்கிரதையாக ரட்சிக்கும். யானை எதை ரட்சிக்கும்? தன் தந்தத்தைத் தீட்டி வெள்ளை வெளேர் என்று பண்ணுகிறது என்றால், அந்தக் கொம்பில் ஒன்றையே ஒடித்து, அதனால் மகாபாரதத்தை எழுதிற்று. தன் அழகு, கௌரவம், கர்வம் எல்லாவற்றுக்கும் காரணமாக இருக்கிற ஒன்றைக் காட்டிலும், தர்மத்தைச் சொல்கிற ஒன்று நியாயத்துக்காக, தர்மத்துக்காக, விந்தைக்காக எதையும் தியாகம் பண்ண வேண்டும் என்பதைத்தானே தந்தத்தைத் தியாகம் பண்ணிக் காட்டியிருக்கிறது. ஸ்வாமிக்குக் கருவி என்று தனியாக ஒன்றும் வேண்டியதில்லை. எதையும் கருவியாக அவர் நினைத்தால் உபயோகித்துக் கொள்வார் என்பதற்கும் இது உதாரணம். ஒரு சமயம் தந்தத்தாலேயே அசுரனைக் கொன்றார். அப்போது அது ஆயுதம். பாரதம் எழுதும் இப்போது அதுவே பேனா.
நமக்குப் பார்க்கப் பார்க்க அலுக்காத வஸ்துக்கள் சந்திரன், சமுத்திரம், யானை ஆகியன. இவற்றையெல்லாம் எத்தனை தடவை, எத்தனை நேரம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாலும், அலுப்புச் சலிப்பில்லாத ஆனந்தம் பொங்கும். அதனால்தான் குழந்தைஸ்வாமி தன்னைப் பார்க்கிற ஜனங்களுக்கு எல்லாம், பார்க்கப் பார்க்க ஆனந்தம் எப்போதும் பொங்கிக் கொண்டிருக்கும்படியாக யானை உருவத்தோடு இருக்கிறார். அது ஆனந்த தத்துவம்: ஆராத ஆசையின் தத்துவம், அவர் பிறந்ததே ஆனந்தத்தில். பண்டாசுரன் விக்ன மந்திரங்களைப் போட்டு அம்பாளின் படை தன்னை நோக்கி வரமுடியாதபடி செய்தபோது, பரமேசுவரன் அவளை ஆனந்தமாகப் பார்த்தப்போது , அவளும் ஆனந்தமாக இந்தப் பிள்ளையைப் பெற்றாள். அவர் விக்னயந்திரங்களை உடைத்து அம்மாவுக்கு சகாயம் செய்தார்.
அவர் பார்வதி பரமேஸ்வரர்களுக்குப் பிள்ளை .இந்த உலகத்துக்கே மூலத்திலிருந்து ஆவிர்ப்பவித்ததனால், அவரை நாம் "பிள்ளையார்" , "பிள்ளையார்" என்றே விசேஷித்து அழைக்கிறோம்.
எந்த ஸ்வாமியை உபாஸிப்பதானாலும் முதலில் விநாயகருடைய அநுக்கிரகத்தைப் பெற்றுக் கொண்டால்தான் அந்தக் காரியம் விக்கினம் இல்லாமல் நடைபெறும். அவரையே முழுமுதற் கடவுளாக, பிரதான மூர்த்தியாக வைத்து உபாசிக்கிற மதத்துக்கு காணபத்தியம் என்று பெயர்.
Sai
Contd.
பிள்ளையாருக்கு எதிரே நின்று தோப்புக்கரணம் போடுகிறோமே, அதை நமக்கு எல்லாம் சொல்லிக் கொடுத்தவர் மஹாவிஷ்ணுதான் என்று ஒரு கதை இருக்கிறது. ஒரு சமயம் மஹாவிஷ்ணுவினுடைய சக்கரத்தை அவரது மருமகனான பிள்ளையார் விளையாட்டாகப் பிடுங்கிக் கொண்டு தம் வாயில் போட்டுக்கொண்டு விட்டாராம். பிள்ளையாரிடமிருந்து திரும்பப் பிடுங்குவது முடியாது. அவர் மிகவும் பலம் உடையவர். அதட்டி மிரட்டி வாங்கவும் முடியாது. ஆனால், அவரைச் சிரிக்க வைத்துச் சந்தோஷத்தில் அவர் வாயிலிருந்து சக்கரம் கீழே விழுந்தால் எடுத்துக்கொண்டு விடலாம் என்று மஹாவிஷ்ணுவுக்குத் தோன்றியதாம். உடனே நான்கு கைகளாலும் காதுகளைப் பிடித்துக் கொண்டு ஆடினாராம். விநாயகர் விழுந்து விழுந்து சிரித்தார். சக்கரம் கீழே விழுந்தது. விஷ்ணு எடுத்துக் கொண்டு விட்டார்.
"தோர்பி: கர்ணம்" என்பேத தோப்புக்கரணம் என்று மாறியது. "தோர்பி" என்றால் "கைகளினால்" என்று அர்த்தம். 'கர்ணம்' என்றால் காது. "தோர்பி கர்ணம்" என்றால் கைகளால் காதைப் பிடித்துக் கொள்வது.
விக்நேசுவரருடைய அநுக்கிரகம் இருந்தால்தான் லோகத்தில் எந்தக் காரியமும் தடையின்றி நடக்கும். தடைகளை நீக்கிப் பூரண அநுக்கிரகம் செய்கிற அழகான குழந்தைத் தெய்வம் பிள்ளையார். அவரைப் பிரார்த்தித்து, பூஜை செய்து, நாம் விக்கினங்கள் இன்றி நல்வாழ்வு வாழ்வோமாக.
Contd.
பிள்ளையாருக்கு எதிரே நின்று தோப்புக்கரணம் போடுகிறோமே, அதை நமக்கு எல்லாம் சொல்லிக் கொடுத்தவர் மஹாவிஷ்ணுதான் என்று ஒரு கதை இருக்கிறது. ஒரு சமயம் மஹாவிஷ்ணுவினுடைய சக்கரத்தை அவரது மருமகனான பிள்ளையார் விளையாட்டாகப் பிடுங்கிக் கொண்டு தம் வாயில் போட்டுக்கொண்டு விட்டாராம். பிள்ளையாரிடமிருந்து திரும்பப் பிடுங்குவது முடியாது. அவர் மிகவும் பலம் உடையவர். அதட்டி மிரட்டி வாங்கவும் முடியாது. ஆனால், அவரைச் சிரிக்க வைத்துச் சந்தோஷத்தில் அவர் வாயிலிருந்து சக்கரம் கீழே விழுந்தால் எடுத்துக்கொண்டு விடலாம் என்று மஹாவிஷ்ணுவுக்குத் தோன்றியதாம். உடனே நான்கு கைகளாலும் காதுகளைப் பிடித்துக் கொண்டு ஆடினாராம். விநாயகர் விழுந்து விழுந்து சிரித்தார். சக்கரம் கீழே விழுந்தது. விஷ்ணு எடுத்துக் கொண்டு விட்டார்.
"தோர்பி: கர்ணம்" என்பேத தோப்புக்கரணம் என்று மாறியது. "தோர்பி" என்றால் "கைகளினால்" என்று அர்த்தம். 'கர்ணம்' என்றால் காது. "தோர்பி கர்ணம்" என்றால் கைகளால் காதைப் பிடித்துக் கொள்வது.
விக்நேசுவரருடைய அநுக்கிரகம் இருந்தால்தான் லோகத்தில் எந்தக் காரியமும் தடையின்றி நடக்கும். தடைகளை நீக்கிப் பூரண அநுக்கிரகம் செய்கிற அழகான குழந்தைத் தெய்வம் பிள்ளையார். அவரைப் பிரார்த்தித்து, பூஜை செய்து, நாம் விக்கினங்கள் இன்றி நல்வாழ்வு வாழ்வோமாக.
Sanatana Dharma - Thought for the day - WHY DO WE?
--------------------------------------------------------------------
26. Why do we chant Om?
Om is one of the most chanted sound symbols in India. It has a profound effect on the body and mind of the one who chants and also on the surroundings. Most mantras and vedic prayers start with Om.
All auspicious actions begin with Om. It is even used as a greeting - Om, Hari Om etc. It is repeated as a mantra or meditated upon. Its form is worshipped, contemplated upon or used as an auspicious sign.
Om is the universal name of the Lord. It is made up of the letters A (phonetically as in "around"), U (phonetically as in "put") and M (phonetically as in "mum"). The sound emerging from the vocal chords starts from the base of the throat as "A". With the coming together of the lips, "U" is formed and when the lips are closed, all sounds end in "M".
The three letters symbolize the three states (waking, dream and deep sleep), the three deities (Brahma, Vishnu and Shiva), the three Vedas (Rig, Yajur and Sama), the three worlds (Bhuh, Bhuvah, Suvah) etc. The Lord is all these and beyond.
The formless, attributeless Lord (Brahman) is represented by the silence between two Om Chants. Om is also called pranava that means, "that (symbol or sound) by which the Lord is praised". The entire essence of the Vedas is enshrined in the word Om. It is said that the Lord started creating the world after chanting Om and atha. Hence its sound is considered to
create an auspicious beginning for any task that we undertake. The Om chant should have the resounding sound of a bell (aaooommm).
Om is written in different ways in different places. The most common form symbolizes Lord Ganesha’s. The upper curve is the head; the lower large one, the stomach; the side one, the trunk; and the semi-circular mark with the dot, the sweetmeat ball (modaka) in Lord Ganesha's hand. Thus Om symbolizes everything - the means and the goal of life, the world
and the Truth behind it, the material and the Sacred, all form and the Formless.
Source - Swami Chinmayananda
--------------------------------------------------------------------
26. Why do we chant Om?
Om is one of the most chanted sound symbols in India. It has a profound effect on the body and mind of the one who chants and also on the surroundings. Most mantras and vedic prayers start with Om.
All auspicious actions begin with Om. It is even used as a greeting - Om, Hari Om etc. It is repeated as a mantra or meditated upon. Its form is worshipped, contemplated upon or used as an auspicious sign.
Om is the universal name of the Lord. It is made up of the letters A (phonetically as in "around"), U (phonetically as in "put") and M (phonetically as in "mum"). The sound emerging from the vocal chords starts from the base of the throat as "A". With the coming together of the lips, "U" is formed and when the lips are closed, all sounds end in "M".
The three letters symbolize the three states (waking, dream and deep sleep), the three deities (Brahma, Vishnu and Shiva), the three Vedas (Rig, Yajur and Sama), the three worlds (Bhuh, Bhuvah, Suvah) etc. The Lord is all these and beyond.
The formless, attributeless Lord (Brahman) is represented by the silence between two Om Chants. Om is also called pranava that means, "that (symbol or sound) by which the Lord is praised". The entire essence of the Vedas is enshrined in the word Om. It is said that the Lord started creating the world after chanting Om and atha. Hence its sound is considered to
create an auspicious beginning for any task that we undertake. The Om chant should have the resounding sound of a bell (aaooommm).
Om is written in different ways in different places. The most common form symbolizes Lord Ganesha’s. The upper curve is the head; the lower large one, the stomach; the side one, the trunk; and the semi-circular mark with the dot, the sweetmeat ball (modaka) in Lord Ganesha's hand. Thus Om symbolizes everything - the means and the goal of life, the world
and the Truth behind it, the material and the Sacred, all form and the Formless.
Source - Swami Chinmayananda
Sanatana Dharma - Thought for the day - WHY DO WE ?
--------------------------------------------------------------------
27. Why do we do aarati?
Towards the end of every ritualistic worship (pooja or bhajan) of the Lord or to welcome an honored guest or saint, we perform the aarati. This is always accompanied by the ringing of the bell and sometimes by singing, playing of musical instruments and clapping.
It is one of the sixteen steps (shodasha upachaara) of the pooja ritual. It is referred to as the lighted lamp in the right hand, which we wave in a clockwise circling movement to light the entire form of the Lord.
Each part is revealed individually and also the entire form of the Lord. As the light is waved we either do mental or loud chanting of prayers or simply behold the beautiful form of the Lord, illumined by the lamp. At the end of the aarati we place our hands over the flame and then gently touch our eyes and the top of the head.
We have seen and participated in this ritual from our childhood. Let us find out why we do the aarati?
Having worshipped the Lord of love - performing abhisheka, decorating the image and offering fruits and delicacies, we see the beauty of the Lord in all His glory. Our minds are focused on each limb of the Lord as the lamp lights it up. It is akin to silent open-eyed meditation on His beauty. The singing, clapping, ringing of the bell etc. denote the joy and auspiciousness, which accompanies the vision of the Lord.
Aarati is often performed with camphor. This holds a telling spiritual significance. Camphor when lit, burns itself out completely without leaving a trace of it. It represents our inherent tendencies (vaasanas). When lit by the fire of knowledge which illumines the Lord (Truth), our vaasanas thereafter burn themselves out completely, not leaving a trace of ego which
creates in us a sense of individuality that keeps us separate from the Lord.
Also while camphor burns to reveal the glory of Lord, it emits a pleasant perfume even while it sacrifices itself. In our spiritual progress, even as we serve the guru and society, we should willingly sacrifice ourselves and all we have, to spread the "perfume" of love to all. We often wait a long while to see the illumined Lord but when the aarati is actually performed, our
eyes close automatically as if to look within. This is to signify that each of us is a temple of the Lord.
Just as the priest reveals the form of the Lord clearly with the aarati flame, so too the guru reveals to us the divinity within each of us with the help of the "flame" of knowledge (or the light of spiritual knowledge). At the end of the aarati, we place our hands over the flame and then touch our eyes and the top of the head. It means - may the light that illuminated the Lord light up my vision; may my vision be divine and my thoughts noble and beautiful.
Contd.
--------------------------------------------------------------------
27. Why do we do aarati?
Towards the end of every ritualistic worship (pooja or bhajan) of the Lord or to welcome an honored guest or saint, we perform the aarati. This is always accompanied by the ringing of the bell and sometimes by singing, playing of musical instruments and clapping.
It is one of the sixteen steps (shodasha upachaara) of the pooja ritual. It is referred to as the lighted lamp in the right hand, which we wave in a clockwise circling movement to light the entire form of the Lord.
Each part is revealed individually and also the entire form of the Lord. As the light is waved we either do mental or loud chanting of prayers or simply behold the beautiful form of the Lord, illumined by the lamp. At the end of the aarati we place our hands over the flame and then gently touch our eyes and the top of the head.
We have seen and participated in this ritual from our childhood. Let us find out why we do the aarati?
Having worshipped the Lord of love - performing abhisheka, decorating the image and offering fruits and delicacies, we see the beauty of the Lord in all His glory. Our minds are focused on each limb of the Lord as the lamp lights it up. It is akin to silent open-eyed meditation on His beauty. The singing, clapping, ringing of the bell etc. denote the joy and auspiciousness, which accompanies the vision of the Lord.
Aarati is often performed with camphor. This holds a telling spiritual significance. Camphor when lit, burns itself out completely without leaving a trace of it. It represents our inherent tendencies (vaasanas). When lit by the fire of knowledge which illumines the Lord (Truth), our vaasanas thereafter burn themselves out completely, not leaving a trace of ego which
creates in us a sense of individuality that keeps us separate from the Lord.
Also while camphor burns to reveal the glory of Lord, it emits a pleasant perfume even while it sacrifices itself. In our spiritual progress, even as we serve the guru and society, we should willingly sacrifice ourselves and all we have, to spread the "perfume" of love to all. We often wait a long while to see the illumined Lord but when the aarati is actually performed, our
eyes close automatically as if to look within. This is to signify that each of us is a temple of the Lord.
Just as the priest reveals the form of the Lord clearly with the aarati flame, so too the guru reveals to us the divinity within each of us with the help of the "flame" of knowledge (or the light of spiritual knowledge). At the end of the aarati, we place our hands over the flame and then touch our eyes and the top of the head. It means - may the light that illuminated the Lord light up my vision; may my vision be divine and my thoughts noble and beautiful.
Contd.
Contd.
The philosophical meaning of aarati extends further. The sun, moon, stars, lightning and fire are the natural sources of light. The Lord is the source of this wonderous phenomenon of the universe. It is due to Him alone that all else exist and shine. As we light up the Lord with the flame of the aarati, we turn our attention to the very source of all light, which symbolizes knowledge and life.
Also the sun is the presiding deity of the intellect, the moon, that of the mind, and fire, that of speech. The Lord is the supreme consciousness that illuminates all of them. Without Him, the intellect cannot think, nor can the mind feel nor the tongue speaks. The Lord is beyond the mind, intellect and speech. How can this finite equipment illuminate the Lord? Therefore, as we perform the aarati we chant;
Na tatra suryo bhaati na chandra taarakam
Nemaa vidyuto bhaanti kutoyamagnib
Tameva bhaantam anubhaati sarvam
Tasya bhasa sarvam idam vibhaati
He is there where the sun does not shine,
Nor the moon, stars and lightning.
then what to talk of this small flame (in my hand),
Everything (in the universe) shines only after the Lord,
And by His light alone are we all illumined.
Source - Swami Chinmayananda
The philosophical meaning of aarati extends further. The sun, moon, stars, lightning and fire are the natural sources of light. The Lord is the source of this wonderous phenomenon of the universe. It is due to Him alone that all else exist and shine. As we light up the Lord with the flame of the aarati, we turn our attention to the very source of all light, which symbolizes knowledge and life.
Also the sun is the presiding deity of the intellect, the moon, that of the mind, and fire, that of speech. The Lord is the supreme consciousness that illuminates all of them. Without Him, the intellect cannot think, nor can the mind feel nor the tongue speaks. The Lord is beyond the mind, intellect and speech. How can this finite equipment illuminate the Lord? Therefore, as we perform the aarati we chant;
Na tatra suryo bhaati na chandra taarakam
Nemaa vidyuto bhaanti kutoyamagnib
Tameva bhaantam anubhaati sarvam
Tasya bhasa sarvam idam vibhaati
He is there where the sun does not shine,
Nor the moon, stars and lightning.
then what to talk of this small flame (in my hand),
Everything (in the universe) shines only after the Lord,
And by His light alone are we all illumined.
Source - Swami Chinmayananda
Sanatana Dharma - Thought for the day - WHY DO WE ?
---------------------------------------------------------------------
28. Why should we eat vegetarian food ?
As children we eat what our parents feed us, but when we become intelligent enough to decide for ourselves, we do well to choose a vegetarian diet over a non-vegetarian one. There are many excellent reasons not to eat meat, some of which are mentioned below.
Logical Reason: We have so many vegetables, fruits, grains and lentils to choose from that there is no justification for eating meat. Vegetarians have a much greater variety than non-vegetarians. The only time it becomes alright to eat meat is when your life depends on it.
Ethical Reason: Birds and animals are living creatures that experience pain just as we do. It is unethical to kill these creatures for the sake of taste or just because we are accustomed to eating meat.
Physiological Reason: Our teeth are not designed to chew meat, nor are the intestines designed to digest it.
Natural Reason: Humans are not natural meat-eaters. Unlike other creatures such as lions, humans do not salivate at the sight of raw meat.
Health Reason: Our health, mental and physical, is affected by what we eat. Meat is simply putrid flesh, whose harmful effects far outweigh its benefits. Moreover, our mind is affected adversely by the impure food we eat.
So, eat wisely.
(Source: Didiji, Radha Madhav Society)
---------------------------------------------------------------------
28. Why should we eat vegetarian food ?
As children we eat what our parents feed us, but when we become intelligent enough to decide for ourselves, we do well to choose a vegetarian diet over a non-vegetarian one. There are many excellent reasons not to eat meat, some of which are mentioned below.
Logical Reason: We have so many vegetables, fruits, grains and lentils to choose from that there is no justification for eating meat. Vegetarians have a much greater variety than non-vegetarians. The only time it becomes alright to eat meat is when your life depends on it.
Ethical Reason: Birds and animals are living creatures that experience pain just as we do. It is unethical to kill these creatures for the sake of taste or just because we are accustomed to eating meat.
Physiological Reason: Our teeth are not designed to chew meat, nor are the intestines designed to digest it.
Natural Reason: Humans are not natural meat-eaters. Unlike other creatures such as lions, humans do not salivate at the sight of raw meat.
Health Reason: Our health, mental and physical, is affected by what we eat. Meat is simply putrid flesh, whose harmful effects far outweigh its benefits. Moreover, our mind is affected adversely by the impure food we eat.
So, eat wisely.
(Source: Didiji, Radha Madhav Society)
[Unless otherwise specifically notified and acknowledged separately, Content and source courtesy Sri Sai, Thuglak Reader contribution on Column 'Cartoons by Sri' on Thuglak issue dated 24.11.2011]
No comments:
Post a Comment